Voor Lilith Magazine besprak ik de bundel Alle Verhalen van de Braziliaanse auteur Clarice Lispector. Dat bleek bepaald geen eenvoudige opgave.
De verhalen van Clarice Lispector kruipen onder je huid en in je hoofd, waar ze nog dagenlang blijven resoneren. Haar unieke, ongrijpbare schrijfstijl laat zich moeilijk in woorden vatten. Lispector lees je niet, je doorleeft haar.
Tijdens de Pride vieren we dat LHBTIA+ personen het recht hebben te zijn wie ze zijn en lief te hebben van wie ze houden. Helaas is die vrijheid voor LHBTIA+-vluchtelingen vaak nog ver weg. De gevluchte Russische activist Kirill Khattoev kreeg tweemaal van de IND te horen dat hij in Moskou prima kon leven – zolang hij maar als hetero leeft.
Onder het motto “betere gendergelijkheid begint bij jezelf” riep ik het college van Amsterdam op om haar eigen beleid te toetsen op onbedoelde en onbewuste negatieve effecten op de ongelijkheid tussen vrouwen, mannen en non-binaire personen. Dat kan bijvoorbeeld door een genderscan uit te voeren, en te beginnen met gender budgeting – gendersensitief begroten. Lees hier mijn bijdrage.
GroenLinks Amsterdam vindt het belangrijk elke Amsterdammer kan genieten van de stad, van sport, dat iedere Amsterdammer zich optimaal kan ontwikkelen. Ongeacht welke gender je hebt.
Zo’n 150.000 inwoners van Amsterdam zijn laaggeletterd. Daardoor leven ze korter, verdienen ze minder en komen ze sneller in een sociaal isolement. In de gemeenteraad stelde ik voor om te laten onderzoeken hoe vrijwilligers kunnen worden ondersteund om mensen met een taalachterstand te helpen en laaggeletterdheid tegen te gaan. Lees hier mijn maidenspeech terug.
Steeds meer landen aan de Middellandse Zee sluiten hun havens voor vluchtelingen. Reddingsschepen als de Aquarius moeten altijd welkom zijn in de haven van Amsterdam, schreef ik in dagblad Trouw op 17 augustus 2018. ‘Onze stad biedt al eeuwenlang een veilige haven aan mensen die worden vervolgd, onderdrukt of verbannen.’
Dounia Jari & Dino Suhonic – Stichting Maruf
Stichting Maruf, centrum voor queer muslims, is genomineerd voor het Roze Lieverdje 2018, de tweejaarlijkse prijs van Roze Links en GroenLinks Amsterdam voor het initiatief of de individu die zich buitengewoon inzet voor de emancipatie van LHBTQI+- Amsterdammers. In een persoonlijk interview vertelt oprichter en voorzitter Dounia Jari wat haar drijft, waar ze door geïnspireerd wordt, en wie haar eigen Roze Lieverdje is.
© Peter van der Wal
Wielie Elhorst is genomineerd voor het Roze Lieverdje 2018, de tweejaarlijkse prijs van Roze Links en GroenLinks Amsterdam voor het initiatief of de individu die zich buitengewoon inzet voor de emancipatie van LHBTQI+- Amsterdammers. In een persoonlijk interview vertelt Wielie wat hem drijft, waar hij door geïnspireerd wordt, en wie zijn eigen Roze Lieverdje is.
Op 4 november jongstleden kozen de leden van GroenLinks Amsterdam mij voor plek 12 van de kandidatenlijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Een plek waar ik trots op ben! Lees hier de speech, waarmee ik mijn kandidatuur ondersteunde.
Op 4 november is het zover, dan bepalen de leden van GroenLinks Amsterdam op de Algemene Ledenvergadering de definitieve kandidatenlijst voor de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart 2018.
Ik ben verkiesbaar voor plaats elf, de plek die de kandidatencommissie mij tot mijn groot genoegen heeft toebedacht. Wat ik graag als volksvertegenwoordiger teweeg wil brengen, kun je hier lezen. Maar wie ik ben, wat mij drijft, welke waarden belangrijk voor mij zijn… tja, dat is niet zo in vijfhonderd woorden neer te zetten. Wie mij een beetje kent weet: dat kan alleen maar met muziek. Dus stelde ik de mixtape “Politiekmuziek” samen. Mijn GroenLinks gemeenteraadskandidatuur in – hoe kan het ook anders – elf liedjes.
Op 21 maart 2018 kiezen de inwoners van Amsterdam een nieuwe gemeenteraad. Namens GroenLinks stel ik me daarvoor verkiesbaar. Wat ik de komende vier jaar kan en wil betekenen voor de Amsterdammer, lees je hieronder.
Achttien jaar geleden kwam ik naar Amsterdam. Als zoekende, lesbische vrouw uit de provincie vond ik in Mokum een thuis. Een plek waar ik mijn eigen identiteit zonder angst kon onderzoeken, waar ik mezelf kon zijn. Ik ontdekte een rijke, cultureel diverse samenleving waarin voor iedereen die zich anders voelde een plek leek te zijn. In die achttien jaar heb ik deze prachtige stad zien veranderen. Veel van wat Amsterdam zo bijzonder maakt, dreigen we te verliezen.
